Corso Sint Jansklooster

Tegenwoordig mag het bloemencorso van Sint Jansklooster zich tot de top drie van Nederland rekenen. Dankzij deze status is het bloemenspektakel uitgegroeid tot een drukbezocht en hooggewaardeerd uitgaansevenement. Voordat het kleurrijke schouwspel dit aanzien verwierf, moest er echter een lange weg afgelegd worden. Dit is op de 3de vrijdag van augustus.

Het bloemencorso dankt haar ontstaan aan koningin Wilhelmina. Ter ere van haar verjaardag organiseerde de Christelijke Oranjevereniging van Sint Jansklooster jaarlijks een dorpsfeest. Onderdeel van de festiviteiten vormde een optocht van versierde boerenwagens en verklede individuen. Dit jaarlijks terugkerende ritueel vond steeds meer draagvlak onder de bevolking. Vele families stortten zich vol overgave op het steeds mooier maken van de stoet.

In 1968 vond er een absolute doorbraak plaats. Een vanuit Lichtenvoorde overgewaaid idee werd geïntroduceerd. Het gebruik van bloemen was daarmee een feit. Delen van wagens werden opgefleurd met gladiolen. De trend kreeg al snel navolging en binnen de kortste keren bestonden er alleen nog maar met vele soorten bloemen gedecoreerde wagens.

Na de omslag van allegorische optocht naar bloemenparade leek de ontwikkeling geen grenzen meer te kennen. Families maakten plaats voor vriendengroepen, boerenwagens voor eigen gemaakte onderstellen en allerhande bloemen voor zelfgekweekte en geïmporteerde dahlia's. Belangrijkste verandering was de opkomst van staalconstructies in 1980. Hierdoor werd het mogelijk zeer moeilijke vormen na te bootsen.

Deze innovatie had verstrekkende gevolgen voor het corso. Slechts het gebruik van een vluchtige schets was nu niet voldoende meer. Bouwtekenaars en kunstenaars werden benaderd om de ideeën van de corsobouwers gestalte te geven. Compleet uitgewerkte tekeningen, waarop ieder detail zorgvuldig uitgebeeld stond, waren het gevolg. Vandaag de dag bezit iedere corsogroep een eigen ontwerper en worden er zelfs maquettes gemaakt.

De bevolking vond het allemaal prachtig. Iedereen droeg zijn steentje bij aan de totstandkoming van het hoogtepunt van het jaar. Schuren en loodsen stroomden dan ook vol om de dahlia's binnen twee dagen op de kunstwerken te bevestigen. Door deze massale ondersteuning ontstonden er steeds grotere en hogere wagens. Gevolg was wel dat de route rond Sint Jansklooster en weide omgeving ingekort werd, uitmondend in het huidige parcours.

In 1987 deed een nieuw fenomeen zijn intrede. Waar de bloemenwagens voorheen voortgetrokken werden door eerst tractoren en later auto's, bleek het mogelijk deze op eigen kracht voort te laten bewegen. Het gebruik van vrachtwagen- en busonderstellen is inmiddels niet meer weg te denken uit het corso.

Ook de figuratie op en rondom de bloemencreaties kreeg steeds meer aandacht. Slechts het aanmeten van kostuums volstond niet meer.

Grote groepen figuranten verzamelden zich op en rondom de corsowagens, voor het ten uitvoer brengen van heuse toneelstukken. Tegenwoordig worden er volledige scenario's uitgeschreven. De hier uit voortvloeiende choreografieën en musicals geven het corso in combinatie met licht, rook, muziek en geluid een extra dimensie.

Dat Sint Jansklooster het niveau van dorpsoptocht ontsteeg, bleef niet onopgemerkt. Publiciteit in krant, radio en televisie bewoog velen ertoe een kijkje te komen nemen bij het bloemencorso. De verwonderde reacties van deze mensen deed nog meer mensen afreizen naar het kleine dorpje. Het vormde de beloning voor de eendracht en de saamhorigheid van een hechte gemeenschap.